W historii szczególnie zarysowała się postać baronówny van Harderbroek z Ammerstol, która w znacznym stopniu przyczyniła się do odratowania zagrożonej wyginięciem populacji Kooikerhondje. W okresie II wojny światowej udało jej się wyhodować dwa mioty pochodzące od suki żyjącej we Fryzji i odpowiadającej jej wyobrażeniu o tej rasie. Z Pierwszego miotu "Tommie" przeżył tylko jeden szczeniak, który został nazwany Bernhard van Walhalla (od nazwy właścicielki hodowli). W 1943 roku "Tommie" powiła cztery suczki ,które nazwano imionami holenderskich księżniczek: Trix, Irene, Margrietje and Tommie 2 ( było to dość  śmiałym posunięciem baronowej, gdyż w czasie okupacji hitlerowskiej wszelkie odniesienia do rodziny królewskiej były absolutnie zakazane). Tuż po II wojnie światowej naliczono zaledwie 20 piesków tej rasy.

​

Pierwszy standard rasy został opracowany i wstępnie przyjęty w czerwcu 1966 roku przez holenderski klub Raad van Beheer. Pierwszym psem, który został zaakceptowany i dopuszczony do tymczasowego rejestru był "Nico" prawnuk Margrietje (można go znaleźć w wielu rodowodach współczesnego Kooikerhondje). Ostatecznie rasa została przyjęta 20 grudnia 1971 roku.